83 : "Rondje eiland"

Het is vandaag een Hindoeistische feestdag. In Kuala Lumpur komen duizenden pelgrims samen om een of andere godheid te eren. Yogi' s, heiligen en velen pelgrimskomen zelfs met boten vol uit India om dit hier mee te maken. Onze Indische gastheer is niet gediend van de tempelverering of het knielen voor beelden. Hij draagt meer zorg voor de belangrijkste tempel in zijn leven; die waar zijn ziel in huist. In de mooie tuin met oeroude bomen staat eenprieeltje waar je kan mediteren of yoga kan beoefenen. Het is er heel sereen.

Gisteravond heeft de gastvrouw heerlijk Indiaas voor ons gekookt, kort daarvoor kregen we een rondleiding door de tuin waar we de wilde zwijnen nog net op tijd terug het oerwoud in zagen lopen. We converseren s'avonds nog een tijdje met elkaar.

Er was weinig keuze in wat we hier allemaal konden doen. Alsof we iets moesten doen natuurlijk, maar we zijn hier nu eenmaal toch. Vandaag de fietsen weer gepakt om een rondje over het eiland te gaan fietsen. Het is een klein eilandje met dichte jungle, hoge heuvels en rondom een weg met her en der witte stranden. Toeristisch moet het hier een highlight zijn, we merken er niet veel van. Het is stil en zeer rustig.

De fietstocht was ondanks de afwezigheid van onze bagage pittig te noemen. Vele zeer steile beklimmingen tot wel 20% aan toe. In de dichte dampende jungle best een opgave. De apen die midden op de weg zaten te eten waren zeer bedreigend en werkelijk niet bang van ons. Er kwamen gelukkig net een paar brommers aan zodat ze even plaats moesten maken.

Een oud Nederlands fort wat hier in de gouden eeuw is gebouwd is een van de toeristische trekpleisters. Het stelde weinig voor. Een aantal Italianen waren zeer onder de indruk. Nog nooit iets uit de oudheid gezien?

De middag brengen we lezend en zonnend door op het strand voor ons guesthouse. Er staan veel bomen op het strand die voor schaduw zorgen. We hadden gehoopt in de jungle nog wat neushoornvogels voor de camera te krijgen. We zagen ze daar wel vliegen. Hier op het strand zaten ze opeens vlak achter ons in een van de bomen. Een leuke verassing.

Morgen blijven we hier nog lekker een dag relaxen. Om Kuala Lumpur te bereiken moeten we nog een dag of drie fietsen en veel langer dan twee dagen door de stad te slenteren is te veel van het goede.

82 : 59e Fietsdag "Het palmbos ingestuurd"

Parit - Pulau Pangkor - 102 km.

Gisteravond hebben nog even illegaal een biertje zitten drinken achter ons resort. Er stonden wat paviljoentjes boven de rivier. Om ons heen staan enorme grote woudreuzengespaard zijn gebleven. Er kwamen groepen met neushoornvogels over vliegen. Prachtig om te zien.

De nachtrust werd verstoord door vlooien. We hebben er wel vaker last van gehad, deze waren wel heel vervelend. In het donker het resort uitgeslopen. Ze hadden de deur voor ons op een kier gezet. We eten op het dorpsplein vers gebakken roti en rijst in bananenbladeren. Maleisiers zijn hartelijke mensen. Ze spreken nagenoeg allemaal wel een woordje Engels, de een beter dan de ander. Een keurige man vroeg hoe wij zijn land vonden. Ja heel mooi. We zaten net aan de roti. Ik betaal jullie ontbijt zei hij. We vonden het veel te veel van het goede maar hij betaalde het geheel en wenste ons nog een prettig verblijf in 'zijn' land. De eigenaresse vertelde ons dat het de plaatselijke leraar was.

Met het ochtendgloren fietsen is het mooiste moment van de dag. Alles ontwaakt, de lucht is nog koel en dat allesin combinatie met een prachtig stuk van Maleisie kan de dag al bijna niet meer stuk. Denk je dan nog. De weg is smal, goed geasfalteerd en voert langs oude originele kampongs met prachtige houten huizen en mooie tuinen. Ook een aantal Brits koloniale huizen staan er nog tussen.

We hebben voor dit deel een omschreven route en vandaag bleek de toegevoegde waarde hier van. De meest kleine paadjes, tot zelfs fietspadbreedte, voerden ons door de enorme uitgestrekte palmplantages. Over terreinen van palmolieproducenten en door hele kleine dorpjes. Soms is de weg onverhard. Veel mooie vogels schieten voorbij of blijven vlak voor ons zitten tot je je fototoestel heft. Het barst hier ook weer van de apen.

De toegevoegde waarde is weer tot het nulpunt gedaald als de informatie niet klopt. Er was een ingang naar een palmplantage opgeheven. Helaas stopte er op dit punt een brommer met alweer een zeer aardige Maleisier. Hij tekende een kaartje voor ons hoe we er wel kwamen. 3 km naar het zuiden, 3 km naar het westen, de brug over en weer 3 km naar het Noorden. Het bleek totaal 12 km. te zijn over een hele slechte weg tot we weer naar het Noorden zouden kunnen. Dachten we. De portier liet ons er niet door. Geen argument hielp, namen noemen, documenten laten zien, hij was onvermurmbaar en we konden weer 12 km. terug over dat slechte keienpad.

We vonden de weg weer in een andere richting en waren vroeg in de middag aan de kust beland. We hebben weer een eilandje in het vizier, Pangkor, een klein tropisch eilandje. Met de boot over en we vinden al snel een heel leuk gemoedelijk guesthouse bij een Indische familie. In een grote tuin aan de kust staan vrijstaande bungalows. Ze gaat straks voor ons koken. Als het goed is komen er s'avonds apen, neushoornvogels en wilde varkens in de tuin. Het eiland is een grote jungle met rondom een kustweg met bebouwing.

81 : 58e Fietsdag "Kort maar krachtig"

Taiping - Parit - 84 km.

Bij onze Chinese vrienden van gisteravond eten we gewokte noedels. Opnieuw met garnalen wat een goed begin van de dag is. Taiping is een aardig stadje, zelfs de buitenwijken zien er heel leuk uit met mooie huizen, markten en winkels. We zien een soort gele papagaaien vliegen.

Bijna de hele tocht fietsen we of door de dichte jungle, langs palm- of rubberplantages. Ja die met die lekkere geur. Een schitterende tocht waar we opnieuw heel veel apen zien. Ook horen we de gibbons weer schreeuwen. Het is net wolvengehuil.

De heuvels zijn vaak steil en we hebben veel pittige klimmetjes moeten volbrengen. Soms 10% of meer. De afdalingen zijn altijd weer heerlijk. De zon is wel weer volop aanwezig, het is niet echt heet of benauwd maar de neuzen zitten wel in de factor 30.

Parit is een klein stadje, ook weer Engels koloniaal met leuke gele kleuren. Het is voor 99% moslim en er staat een enorme moskee midden in het stadje. Ons resort ligt er vlak naast en om 13.30 uur begon het getetter al. Dat beloofd nog wat.

We eten bij een tentje met een soort afhaalbuffet. Je wijst wat eten aan, ze scheppen het op en smullen maar. Een beetje het indische rijsttafel idée.

Bier is hier niet te krijgen en als we er om vragen wordt er zacht gesproken en gewezen naar de Chinese winkel op de hoek. Die verkoopt dat wel. We beloven niets verder te vertellen.

De foto's volgen morgen, we hebben 2 uur gelopen om een internetshop te vinden, slopen het halve toetsenbord en vliegen er vier keer uit. Het reisverslag van gisteren is drie keer getypt. De boel is nog even te traag voor foto's dus.

80 - 57e Fietsdag "Met nieuwe energie"

Georgetown - Taiping - 115 km.

De wekker moet er aan te pas komen om ons vroeg uit bed te krijgen. Dat gold voor het hele hotel. Voor de grote voordeur lag een oude Chinees te pitten op een grote houten tafel. Onder zijn hoofd twee gouden gidsen. Hij schrok zich rot toen er twee grote gestalten naast hem stonden met de fiets in de hand.

Een vroeg geopend restaurantje wokt een heerlijk bord met gebakken noedels met garnalen. Een goed ontbijt is het halve werk. Met volle buik redden we net de pont naar het vaste land. Aan de overzijde van het water zien we een klein overslagstation van Shell. Het plaatsje heet Butterworth. Ze zitten er nog steeds Fred !

De eerste 30 kilometer zijn niet echt leuk. Grote drukke wegen tot zelfs 8-baans. Het is er druk. We rijden wel op brede zijstroken voor langzaam verkeer. Het is wel doorstampen en kilometervreten en we zitten weer vol goede energie. Het fietsen gaat lekker.

Het overgrote deel van de route vandaag ging gelukkig over wat minder drukkere wegen. We rijden veel langs palmolieplantages, langs palmbomen, palmen en plantages. Gelukkig zijn er grote oppervlaktes met oerwoud gekapt, we hebben veel beter zicht dan met die grote oerreuzen.Ze zijn nog steeds aan het kappen voor het bouwrijp maken voor nog meer plantages. De palmen zijn mooi om te zien, allemaal netjes op een rij en in een en dezelfde groene kleur. Ook dit is weer prettiger dan die ongestructureerde jungle met al die kleuren en schreeuwende beesten.

We zien enorm veel apen vandaag, helaas ook een aantal doodgereden aan de kant van de weg. Soms maakt de leider van de groep drejgbewegingen in onze richting. Kom maar op valse aap, we zijn nog steeds gewapend met stenen. Ook heel veel slangen, soms hele grote, die aangereden op de weg liggen.

Een tijdje volgen we een riviertje, slingerend door het landschap. Er loop een enorme kudde waterbuffels door een waadplaats. Het is vandaag niet erg heet door de lichte bewolking. Heerlijk fietsweer dus. Onze neuzen verbranden wel weer voor de zoveelste keer.

Taiping is een stad waar de meeste regen valt per jaar in Maleisie. Het ligt tegen een hoge bergketen aan. We merken er gelukkig niets van en zoeken langzaam toerend door de stad naar een plek om te overnachten. Twee prachtige koloniale panden waar ooit hotels waren gevestigd staan leeg en verpauperd te wachten op een nieuwe eigenaar. De ander is met vakantie. Hotel Panorama is een prima keus, midden in de stad, de fietsen veilig in de kelder vastgeketend aan een stoel.

Taiping is een aardig stadje gebouwd door de Engelsen. In het hotel hangen foto's van ruim 100 jaar geleden. De panden staan er nog steeds en de stad ademd een gemoedelijk sfeertje.We drinken bier bij een chinees die hier heel veel zitten en raken aan de praat met een van hen. Hij heeft een restaurant in Amsterdam gehad. Zijn Nederlands was nog heel aardig, Engels ging beter af. We komen heel veel aan de weet over het reilen en zeilen in Maleisie. Het meeste niet geschikt om op de log te zetten. Er moet nog wat te vertellen blijven ook natuurlijk.

79 : "Georgetown by bike"

Vandaag hadden we het plan om het eiland Penang waar Georgetown op ligt rond te gaan fietsen. Het is een rondje van zo'n 80 km. We steken ons in onze fietskleren en zoeken een restaurantje in de stad voor ons ochtendmaal. Het is Zondag en veel zaken zijn gesloten. Voor ons een nieuwe ervaring, normaal is alles zeven dagen per week de hele dag geopend.

Op de markt waar we gelijk een paar mooie plaatjes schieten gegeten en op de fiets de stad uit. Het is druk met verkeer. Eerst door de koloniale buurt met grote monumentale panden van de Britten, daarna door de buitenwijken die zijn bezaaid met grote kantoorpanden en hotels. Iets daar buiten ga je door de woonwijken met vele verschillende hindoetempels, moskeen, chinese tempels, boeddistische centra, baptistenkerkenen andere christelijke kerken. Een mooie smeltkroes alom.

Ons fietsplan valt al snel in het water als we langs een enorm grote Boeddhistische Chinees tempelcomplex fietsen. Het is de grootste van Maleisie en we vertoeven er ruim 2,5 uur. Alles is zo groot en mooi dat we de tijd uit het oog waren verloren. De tempels worden nog steeds verder uitgebouwd. De Chinesen zijn welvarend en gelovig en de Goden moeten aanbeden blijven worden om aan de behoeften van de mens te kunnen voldoen. Voor wat hoort wat toch ? Een enorm dak werd er geplaatst boven een groot bronsen beeld. Ook waren werklui bezig om miljoenen lichtjes aan te brengen, waarschijnlijk voor het Chinese Nieuwjaar begin Februari.

We fietsen terug Georgetown in en verkennen nu met de fiets de stad. Midden in de stad staat een oude Chinese tempel (een van de vele). Deze tempel is volop in gebruik en het ziet er zwart van de mensen en vooral van de rooklucht afkomstig van de vele wierookstokjes die er worden geofferd.Grote ketels staan te branden door de papiertjes die erdoor de waarzeggers werden ingegooid. Een indrukwekkend en interessant schouwspel.

Georgetown is een prachtige stad waar we nog wel wat langer hadden kunnen blijven. Onze plicht roept, morgen weer op de pedalen.

78 : "Georgetown by foot"

We passen ons ritme een beetje aan. Vandaag slapen we dus uit tot een uur of acht. Het uur tijdsverschil zit er nog een beetje in. Het hotel heeft geen ontbijt te bieden dus we lopen de stad maar in om wat te eten. Een Maleisisch ontbijt met gebakken noodels en groente. Een goed begin.

Vandaag gaan we de stad een beetje verkennen. Er zijn diverse wandelroutes uitgezet en we hebben de mazzel om al vroeg in de ochtend een tweedehands boekenwinkel te vinden die onze 'oude' gekopieerdeThailand gids inkoopt en ons voorziet in een nieuwe Lonely Planet van Maleisie. We zijn nu helemaal weer op de hoogte.

De wandeling is prachtig en voert eerst door de oude Chinese wijk waar eeuwenlang families (clans) de buurten hebben verdeeld. Nog steeds zijn deze clans verdeeld en iedere buurt heeft zijn eigen tempel. Het zijn hele kleine gemeenschappen die allemaal trots willen vertellen over hun tempel en familie. We bezoeken er een aantal. Het is net open monumentendag. Oudere mannen wachten je op bij de ingang en vertellen alles over hun tempeltje en hun familie. Het is rustig en gaat heel gemoedelijk allemaal.

Ook de indiasche buurt (Little India) is een belevenis om te bezoeken. Vrouwen in gewaden compleet met stip tussen de ogen doen hun boodschappen, mannen met witte baarden hangen op straat of zitten voor de tempels te praten. Heerlijke geuren van kurkuma en zoete cardamon en harde Hindi muziek. Wat is dit letterlijk en figuurlijk een kleurrijke stad.

Aan de havenkant is er nog een bezienswaardigheid die zelfs de Unesco werelderfgoedlijst heeft behaald. Een dorp op palen als een soort pieren de haven in met aan de kop een tempel. Elke pier is een clan (familie) van Chinese origine die hier al meer dan 200 jaar huizen. Er zijn zeven verschillende clans te bewonderen.

Het is weer warm en broeierig. Gelukkig is er genoeg schaduw om te lopen of te schuilen. We kopen nog een mooi beeld in een van de vele Chinese winkels met kunst en beelden. Hij moetmet de boot worden verscheept, nog 3-4 maanden wachten dus.

77 : 56e Fietsdag "De rijstkom van Maleisie"

Pentai Cenang - Georgetown - 119 km.

Sinds we zuidelijk van Bangkok zitten verlegd het leven zich steeds meer naar de avond. De mensen staan later op en we hebben geregeld moeite om vroeg ergens te kunnen ontbijten. Vanmorgen zijn we nuchter op de fiets gestapt om op tijd bij de boot te zijn. We fietsen met de lichten aan, het is nog donker. Onderweg passeren we een kraampje waar ze roti aan het bakken zijn. We kopen wat om straks bij de boot op te eten.

Onze informatie over de vertrektijd klopt niet. De boot gaat een half uur eerder, we halen hem op het nippertje. Anders moesten we nog een uur wachten tot 9.30 uur. De boot is gesloten en de fietsen staan op het voordek. Natuurlijk zet je de airco op vriezen. Iedereen zit met z'n jas aan. Wij zitten te vernikkelen van de kou. Gelukkig is de roti nog warm. Heerlijk met sardines en hete saus.

Terug op het vaste land is het beduidend warmer dan op Langkawi. We zoeken onze route weer op en koetelen onder de hete zon door wat ze noemen 'de rijstkom van Maleisie'. Een vlak stuk land helemaal vol met rijstvelden.

We schrijven vaak over de leuke kanten van een fietsvakantie. Er zitten ook wel mindere kanten aan. Een daar van is reuk. Eerst even de positieve kant. De hele dag door komen er geuren in je neus. Mensen koken, bloemen, kruiden, schone was aan de lijn, fruitplantages, koriander, de zee, vee, etc etc. Vooral rijst ruik je enorm goed. Tijdens onze eerste aziefietsreis dachten we steeds dat mensen aan het koken waren. Je kent het wel, een dampend pannetje rijst op het vuur, deksel er af en zo'n lekkere volle zoete geur. Zo ruiken de rijstvelden dus ook.

De mindere kant van reuk zijn de vieze luchten. Zo laten ze overal kadavers liggen van aangereden beesten. Je ruikt dit al van verre. Ook vuilnis wat in de hitte ligt te rotten is niet echt plesant om in te ademen. De laatste weken reden we veel door plantages van rubber en palmolie. Na het oogsten (vraag niet hoe het exact werkt) van met name de latexrubber vervoeren ze als een soort bollen in open wagens. Soms pick-ups, soms vrachtwagens of brommers met zijspan. De lucht is ondragelijk en te vergelijken met een mix van rottend afval vermengd met vis, stront en kots. De wagens lekken vaak vocht dus even de adem inhouden is er niet bij.

Vandaag lekkere luchten, zowel in de neus als in de lucht. De spanning is een beetje van de reis af. We tellen langzaam een beetje af en dat moeten we niet doen. Nog bijna 2 weken te gaan en het is hier vreselijk mooi.

Onderweg worden we nog ergens met een klein pontjeeen rivier over gezet. Instappen op een mooie pier, aan de overzijde staan we op het strand.

Penang is een eiland waar we met een grote pont naar toe varen. We stappen uit in het centrum van Georgetown, een door de Engelsen gestichte stad om hun handel met China en India te kunnen beschermen. Indonesie met de Hollanders lag hier om de hoek. Het is een leuke stad met veel culturen. Chinese en Indiase wijken en veel shops en natuurlijk restaurants.

We zitten in een prachtig hotel waar we laatin de middag neerstrijken. Midden in de Chinese wijk en recht tegen over de Night market waar we onze buiken o.a. met sushi vullen.

Vannacht hoorden we een dikke tropische bui over gaan.

76 : "Een brug te ver"

Het eiland waar we vertoeven is heel erg mooi. Echt een tropisch paradijs met witte stranden en palmbomen. Ook het badplaatsje bevalt ons goed. Niet zo schreeuwerig druk maar een gemoedelijke rustige sfeer. We blijven dus nog een dag langer. Gisteravond maakten we vrienden met de Duitse eigenaresse van het plaatselijk cafe. Ze zit hier al ruim 13 jaar. Het is leuk te horen hoe het er allemaal aan toe gaat hier. De enige straat hier langs de kust is bezaaid met restaurants, souvernirshops, hotels en reisbureautjes. De reisbureautjes bieden allemaal hetzelfde aan met enorme grote prijsverschillen. We vroegen haar wat we het beste konden bezoeken op het eiland. Top 1 attractie : De kabelbaan. Oh jee. Die is open morgen.

Om tijd te besparen nemen we een taxi naar de kabelbaan. Het is de steilste ter wereld en voor Martin een kleine opluchtig dat het Zwitserse bedrijf Doppelmayerhem heeft gebouwd. In het gondeltje naar boven. Het uitzicht is adembenemend en gaat hoog boven de dichte jungle. De laatste paar honderd gaat heel steil naar boven langs een klif. Boven beland je eerst op een tussenstation met mooi uitzicht over het eiland en de zee. Thailand zien we in het Noorden liggen. Met de kabelbaan verder naar de volgende top. We zijn ruim 700 meter gestegen en kijken over het eiland heen. Bij de laatste bergtop hebben ze een brug gebouwd waar je over een ravijn kan wandelen. Het is een ingenieuse constructie waarbij de brug hangt aan een midden pilaar die door twee trekkabels op z'n plaats wordt gehouden. Als je er op loopt beweegt de brug. Voor Martin een brug te ver. Zo'n 20 meter de brug opgelopen toen het zweet op plaatsen begon te stromen waar het zelfs na 150 km. fietsen niet uit komt. Wel een mooie plek om te zijn.

Tijdens de afdaling zaten we met z'n tweetjes in een gondeltje. Gezicht naar de afgrond en dezelfde steile afgrond in naar beneden. Vlinders in de buik.

De tweede tip van onze Duitse vriendin was een drie eilanden toer. Die bieden ze aan tussen de € 6,00 en de € 120,00 per persoon. Gewoon die goedkope doen, je krijgt uiteindelijk hetzelfde te zien.

Met een busje naar een strand verder op, in een bootje en met een rotvaart naar het eerste eiland. Een groot eiland waar we op los werden gelaten. Er zaten veel apen en naar een kwartier door de jungle wandelen kwam je bij een groot zoetwater binnenmeer uit. Lekker zwemmen en weer terug. Op de terugweg zaten we midden tussen twee groepen rivaliserende apen. Een soort gibbons waren het die flink aan het schreeuwen en het knokken waren.

Bij het tweede eiland bleven we in een baai waar veel zeearenden te zien waren. Je ziet ze hier de hele dag door, dit waren er wel wat meer. We ontdekten twee soorten. Hele grote die hoofdzakelijk wit waren en een kleiner soort met roodbruine rug en vleugels. Ze doken met hun poten naar voren naar het wateroppervlak om vis te vangen.

Het derde en laatste eiland was bedoeld om een uurtje bij te komen van alle inspanningen en even te zonnen en te zwemmen aan het witte strand. We werden van onze chipszak beroofd door een aap die ons besloop. De zak was gelukkig leeg en nog gelukkiger, het was niet onze tas met spullen. Vlak daar voor hadden we de boel onbeheerd op het stand laten liggen.

Die avond eten we in een groot druk restaurant waar het verse seafood niet aan te slepen is. Er staan rijen voor de ingang te wachten op een plekje.Veel bezoekers zijn Aziaten die aan grote tafels zittente eten. Krab, kreeft, garnalen, scheldieren etc. Het is een goed lopende machine. Mensen gaan weg, nog geen minuut later is de tafel afgeruimd en is deze gedekt voor de volgende. Leuk om te zien. Net mieren. Mega grote garnalen gegeten. Nog nooit zo groot en vers gegeten.