Pak Bara - Pantai Cenang (Langkawi Maleisie) - 98 km.

Wat een goede nachtrust niet kan doen. De nek is soepeler en we trappelen weer vol energie verder. De wegen zijn druk, wel breed met goede zijstroken waar we ons veilig wanen. Het is licht bewolkt, meestens zon en al snel heel erg heet.

We zijn al snel in Satun, een grote plaats vlakbij de kust. In de voorstad steekt er een grote slang vlak voor ons over. Het is een drukke 4-baans weg met een middenberm. Aan weerszijden van de weg staan huizen en bedrijven. De slang is zwart van kleur en zeker een meter lang. Martin fietst er om heen. Jeanet moet remmen en mist z'n staartpunt op een haartje.

We gaan dwars door het levendige provinciestadje heen om de laatste kilometers in Thailand af te leggen door een moeras met mangrovebossen. Het is een kronkelende weg die eindigt bij een pier met een passengersterminal. Een beetje het idee van een kleine luchthaven. Dit is ook de grenspost met Maleisie als je over het water het land wil verlaten.

Het gaat een beetje omslachtig allemaal. Kaartje kopen, loket terug, kaartje laten bevestigen, paspoort wel, niet laten zien. Fiets hier betalen ? Hoeveel ? dan toch weer daar betalen ? We hebben geduld (ja echt) en moeten nog een half uur wachten op de boot voor een groep die te laat is met de bus. Naar schatting gaan er 300 passagiers in de boot. Er staat een enorm bloederige film op met heel hard geluid om ons te vermaken.

Als de boot vertrekt mogen we boven op het dek zitten. We gaan met een enorme snelheid en in ruim een uur varen (en nog een uur tijdsverschil er bij) zitten we op het mooie tropische eiland Langkawi. Weer door de douane en gelijk op de fiets. Het heeft hier kort voor onze komst gehoosd. De straat is nog nat. We fietsen door de 'hoofdstad' van het eiland (Kuah) en zien een neushoornvogel in een plantsoen. Ze zitten hier veel in de jungle en weten de stad dus ook al te vinden.

Maleisie is gelijk anders dan Thailand. Vooral de wegen, borden, (latijns schrift), lantaarnpalen, mooie plantsoenen en parken.Ze zijn toch een stukje welvarender dan de Thai.

Nog 27 km fietsen en we arriveren in Pantai Cenang, een kustplaatsje met een mooi strand. Lang zoeken naar een geschikt guesthouse wat nog plaats heeft. We vinden een leuke bungalow, helaas niet aan de beach en we mogen geen alcohol op het terrein meenemen.