Chanthaburi - Ban Phe - 133 km.

Van dit stukje Thailand hebben we thuis routeinformatie opgedaan. Dat is wel zo leuk, je blijft op kleine rustige wegen en het is niet continuezoeken naar de juiste weg. Vandaag liep echter anders, de routeinformatie klopte voor geen meter, we zochten ons een ongeluk en reden vele kilometers om. Het mocht de pret niet drukken, de route was wel heel mooi.

Vanuit Chanthaburi reden we over kleine wegen tussen ontelbare garnalenkwekerijen richting de kust. Het is een rustige kustwaar je vlak langs blijft fietsen over grotendeels aparte rode fietsstroken en paden. Veel kleine huisjes en dorpjes. De eerste 50 km. zien we geen enkele silverbelly.

In Nederland zijn de weersomstandigheden behoorlijk extreem, hier in Thailand ook. Voor meer details zie de fotoserie van vandaag.

Een korte colastop op een kaarsrechte weg. Kilometers geen huizen te zien, alleen een klein restaurantje. We nemen ons eerste slokje toen er achter uit het huis een dikke silverbelly aankwam. Dat verwacht je niet. Het was een Duitser uit Emden. Zes jaar geleden hier voor vast komen wonen. Hij lulde de oren van ons kop, eindelijk iemand waar ie z'n verhaal aan kwijt kon.

In een vissershaventje moeten we met een klein bootje een rivier over. Het is een dorpje met veel chinese invloeden. Chinese tempels en versieringen. Het pad naar de pont liep schijnbaar dood op een marktje waar een klein steegje achter school waar ze visjes aan het sorteren waren. De vissen aan de kant en we konden de kapitein wakker schudden om ons over te varen. Mooie belevenissen zijn dit altijd.

De weg werd steeds drukker langs de kust en ook toeristischer. Niet dat er van die hoge lelijke hotels staan maar heel veel resorts en restaurantjes. We arriveren pas om 17.15 uur bij het guesthouse in Ban Phe. Veel te laat, we kunnen niets meer van het stadje ontdekken. De eigenaar is een nederlander, s'avonds zitten we aan een tafel met nog twee geemigreerde nederlanders. Ze klagen natuurlijk steen en been over Nederland, niets deugt. Na een tijdje kwamen we er achter dat er hier in Thailand ook helemaal niets deugt. Het blijven toch Nederlanders he?