Aranya Prathet - Soi Dao - 97 km.

Verandering van spijs doet eten, dit geldt niet alleen voor het eten wat gelijkeen dag over de grens al weer heel erg spicy (heet) is (we zouden wel wat sneeuw kunnen gebruiken hier, na iedere hap kunnen we de gehele ring van Amsterdam met gemak sneeuwvrij krijgen) maar ook voor het fietsen. De eindeloze rijstvelden waren we nu wel een beetje zat. Vandaag was een zeer afwisselende route vlak langs de grens met Cambodja (in 1998 nog oorlogsgebied) richting het zuidwesten.

Fietsend over een slingerend, heuvelachtig en rustig asfaltweggetje zien we o.a. veel karstgebergten, fruitkwekerijen ensuikerrietvelden. Kortom een zeer mooie gevarieerde route.

In alle voorgaande landen hebben we heel veel honden gezien. Bijna ieder hutje heeft wel een hond(je). Tot op heden nog nergens problemen met ze gehad. We fietsen de eerste 200 mtr en worden gelijk aangevallen door twee honden. Ze zijn hier enorm terrotoriaal en waakzaam. Ook zijn het heel andere honden, vaak echte rashonden. In totaal worden we vandaag zes keer achterna gezeten door die krengen. Ze blaffen terwijl ze rennen dus bijtneigingen zullen ze wel niet hebben. Zo wel is een van de stenen die we binnen handbereik hebben hun deel. Martin is ook op zoek naar een geschikte bamboestok en/of een waterpistooltje.

Hoewel we laat waren vertrokken (we slapen en dromen als marmotten) waren we vroeg in de middag alweer op bestemming. Een prachtig resort, geheel voor Thais toerisme met een doolhof van hutjes en bungalows rond een vijverpartij. Het is er erg rustig en we kiezen voor een goedkope kamer in motelstijl. Het matras is weer zo hard als een plank.