Gisteren was Rich op de fiets naar een weeshuis gegaan iets zuidelijk van hier. We zijn in die hoek vier jaar geleden ook geweest richting de haven aan het grote Tonle Sap meer. Het is een heel arm stuk dijk met bamboe huisjes. Hij had allerlei spulletjes gekocht voor ze en ging vandaag weer terug. Gisteren besloten we spontaan om er met z'n drieen naar toe te gaan.

Om 9.00 uur op de grote markt afgesproken, we waren wat vroeger en zijn alvast met inkopen en vooral de harde onderhandelingen gestart. Er moet een tuc tuc aan te pas komen, ze zakten al naar 30% van de prijs. Samen met Rich kopen we 100 kg. rijst, klamboe's, kookgerei etc. Rich had z'n fietstassen al vol met slippertjes en kookspulletjes voor het weeshuis.

Het is 10 km. fietsen en de tuc tuc met zijn zware lading stopt regelmatig zodat we hem bij kunnen benen. Het weeshuis is niet meer dan twee bamboe schuurtjes, één dient als schooltje, de ander als slaapplaats met vijf bedden. Er huizen 26 kinderen die geen enkele familie meer hebben. Sommige zijn behoorlijk getraumatiseerd, een aantal zijn ziek.

Ze herkennen Rich onmiddelijk en het is feest in het klaslokaal. De spullen worden uitgepakt en ze zijn door het dolle heen. De nieuwe klamboes wordengeinstalleerd en de aapjes en slippers zijneen enorm succes. Kinderen hier zijn niet zoals bij ons. Er wordt niet geschreeuwd en je hoort er zelden eentje huilen. Ze kruipen dicht om ons heen als we in de schoolbankjes gaan zitten om plaatjes te tekenen en namen op te schrijven. Een aantal kent een paar woordjes engels. Het zijn stuk voor stuk allemaal enorm lieve kindjes. Hun leeftijd doet je ieder keer verbazen. Je schat 4 jaar, ze zijn 8. Bijna altijd het dubbele van wat je denkt doordat ze zo enorm klein zijn. We blijven er ruim twee uur om op de fiets weer terug te gaan naar Siem Reap.

De ogen blijven niet droog, waar hebben wij het aan verdiend om in zo'n enorme welvaart geboren te zijn ? Wat is hun levensverwachting ? Hun perspectief ?

Hier in deze regio zijn we miljonair. Niet alleen door de vreemde valuta die met een miljoen per keer uit de geldautomaat stroomt maar ook door het enorme verschil met wat de bevolking bezit. De kleren die we aan hebben op de fiets vertegenwoordigt een aantal maandsalarissen, onze fietsen zijn in verhouding meer dan € 100.000,-- per stuk. Meer en meer ga je beseffen dat we in ons deel van de wereld veel en veel te veel consumeren en dan nog hard klagen dat we te kort hebben. In het bijzijn van die weeskinderen schaam je jezelf diep.

Het is nu 17.00 uur s'middags, straks gaan we ons laatste gezamenlijke avondmaal eten met Rich in een niet toeristische lokale tent op plastic stoeltjes. Genoeg te evalueren over deze mooie, nooit meer te vergetendag.