Korte memoire van Martin;

Zoals eerder vermeld zijn we hier 4 jaar geleden ook al eens op de fiets geweest. Vanuit Thailand kwamen we deze kant opfietsen over een zeer slechte weg, bloedheet en stoffig, geen plekje met schaduw. We zaten beiden tegen een zonnesteek aan. Onderweg stopten we bij een splinternieuwe benzinepomp om verkoeling te zoeken. Je zit nog half te hyperventileren of de eerste komt al met je praten. Hij sprak goed Engels en ik was zo beleefd hem te woord te staan. Na de gebruikelijke vragen over je familie, leeftijd, aantal kinderen etc. begon hij over Angkor Wat. Het nationale symbool van Cambodja. 'Het is het hart en de ziel van ons land' zei hij. 'Ja dat weet ik' antwoordde ik.'Wat is de ziel van jullie land ?'. De ziel van ons land ? De rijkdommen die we honderden jaren hebben geroofd door wrede zeerovers die volkeren overheersten door een overwicht van hun wapens waarna we de vrolijk moordende Oranje's kregen die alles wat boven het maaiveld uitstak de kop afhakte. De ziel van ons land. Ikhoorde mezelf antwoorden : 'our paintings' en had gelijk spijt van mijn antwoord. Wat ik daar mee bedoelde, Ik brabbelde wat moeilijkere woorden in het Engels om er onderuit te komen. De ziel van ons land ?
Vandaag gaan we voor de tweede keer in ons leven terug naar Angkor Wat (AW). Op de fiets natuurlijk, wat volgens alle reisgidsen ook de beste manier is om de boel hierte verkennen. AW was in onze middeleeuwen het centrum van de wereld. Een stad van ruim 1 miljoen mensen met een totale oppervlakte zo groot als de provincie Noord-Holland. Het centrum van het rijk ligt hier vlak bij en bestaat uit verschillende enorm grote tempelcomplexen. De schoonheid van de tempels is onvoorstelbaar. Als de tijdmachine ooit nog wordt uitgevonden ga je hier als eerste heen. Wat moet het hier indrukwekkend zijn geweest.

We bezoeken de meest spirituele plaatsen en verbazen ons over de enorm toegenomen drukte hier. Vier jaar geleden liepen we regelmatig ergens alleen. Busladingen met toeristen slenteren nu door de tempels. We hebben het nog getroffen toen.

Uiteraard schieten we enorm veel plaatjes, waarbij het onderscheid in fotograferen nu duidelijk is te zien, Martin in Sepia (ZW) en Jeanet in kleur. We ontlopen een beetje de drukte en zoeken naar de rustigere momenten. Het is plofheet vandaag ! Al met al fietsen van toch weer 38 km. Heb je niet in de gaten tussen al dat moois.