Ban Khone - Stung Treng : 90 km

We zijn door onze kippen heen, de geldeenheid in Laos is KIP. Alles kan je hier in Dollars betalen dus het guest house afgerekend met dollars. Die hebben we volop van huis meegebracht. We hebben nog een paar kippies over. Met de boot gaan we een stuk terug naar het noorden, langs kleine eilandjes en stroomversnellingen. Terug naar het haventje, lees strandje, waar we drie dagen geleden vandaan vertrokken. Weer op de fiets. We zijn goed uitgerust en trappelen stevig door richting de Cambodjaanse grens. Vlak voor de grens nemen we een afslag richting de Mekong terug om de grootste watervallen van Zuid oost Azie te bewonderen. Het is een geweld. De enorme Mekong rivier stort zich hier over een breedte van een kilometer zo een meter of vijftig naar beneden. Nemen we toch maar weer even mee.

De grensovergang naar Cambodja is pas in 2002 geopend. Het is weer een belevenis. Drie keer stempelen, gezondheisverklaringe, temperatuur meten, visum, nog meer stempels en formulieren, maar bovenal overal voor moeten betalen. Het is niet veel, maar de corrupte ambtenaren steken zo heel wat in de achterzak.

De weg naar Strung Treng is afgelopen jaar verhard, we hebben dus goed asfalt. Alles is gelijk anders als je de grens overgaat, de wegen, begroeiing, huisjes etc. Wat gelijk opvalt zijn de waarschuwingen voor landmijnen. Er liggen er hier nog zo een 22 miljoen. We piesen met onze beide schoenen op het asfalt. Wat ook opvalt is dat we veel mannen met een geweer zien lopen. Gewoon boeren of jagers denken we. We hebben het er nooit zo op. Een kilometer of 30 lang komen we helemaal niets tegen, geen dorp, stalletje, niets. We hebben genoeg proviand en bovenal water bij ons. Het is weer snikheet en de zon brand fel.

Strung Treng is typisch een Cambodjaans stadje wat zich snel ontwikkeld. Dit door de ontsluiting die de laatste jaren is aangelegd. Je kan hier vandaan diverse dingen ondernemen. Vooral mooie natuurparken, dolfijnen in de Mekong en grote vogelreservaten. Ecotoerisme in ontwikkeling dus.

Het eerste hotel wat we proberen wil niet lukken. Het is de eerste keer dat Martin er met handen en voeten niet uit komt om een nachtje te kunnen pitten. We komen toch niet om te diepzeeduiken ? Ander Guest house is prima. Wel wat meer Westers georienteerd, maar prima. Morgen plannen we spontaan een alternatieve route langs de Mekong te nemen. Het is een stuk leuker fietsen dan de, ondertussen geasfalteerde, hoofdroute.

Er is hier een werkende pinautomaat waar alleen maar Dollars uitkomen. Cambodja heeft een eigen munt, de REAL. De dollar leeft hier zijn eiegen leven, je kan er echt overal mee betalen.