Pakxe - Don Khong - 148 km.

Gisteravond hebben we veel te veel gegeten. Vaak staan er op de menukaart bij ieder gerechttwee prijzen. De ene voor kleine, de anderevoor grotere porties. We kregen een kaart waar maar 1 prijs bij stond. De prijzen waren zo laag dat we dachten kleine porties te bestellen. Het eindigde met vijf grote hoofdgerechten, een tafel vol dus. 'We latenwel staan wat we niet op kunnen eten'. Het was echter weer zo lekker dat alles bijna schoon op was. Beetje pijn in de buik en rollend naar het guesthouse waarbij we nog flink verdwaalden in de stad. Met lopen moeten we ook een kompas hebben.

Vandaag moeten we weer een stuk over de saaie '13'. Het viel op zich nog wel mee, de weg was eerst bochtig en glooiend. Later op de dag kaarsrechte stukken en ondanks dat het op de kaart leek alsof we naast de Mekong fietsten, zag je helemaal niets van de rivier. Erhangt een lichte sluierbewolking wat het gelukkig iets koeler maakt. Ondanks deze bewolking prikt de zon goed door op onze huid.

We ontmoeten het Frans-Canadese stel weer op de fiets. Ze hebben ons informatie doorgespeeld over de mogelijkheid een 'fietspad' te volgen langs de Mekong in Cambodja. Gouden tips zijn altijd welkom.

Don Khong is onderdeel van een groot eilandenrijk in de Mekong. Het wordt hier het gebied van de 4000 eilanden genoemd. Don Khong is de grootste ( 5x18 km). Er zijn twee plekken waar je de rivier kan oversteken. De eerste plek is een voetgangersoversteekplaats met kleine bootjes. Ze proberen ons af te zetten (niet met de boot maar met de prijs). Het zint ons niet en we rijden 11 km. meer naar het Zuiden om de verkeerspont te nemen. Terug naar de '13' en 8 km. naar het Zuiden, een zijweg op richting de pont.

De wegen zijn hier vaak slecht en deels opgelapt met los gravel. Een kleine 100 mtr voor ons valt er een jonge man met z'n brommer. We zagen de val zelf niet, wel dat ie op probeerde te klauteren. Niemand stopt, andere brommers reden gewoon door. We sprongen van de fiets en hielpen met de brommer. Foute boel. Hij zat onder het bloed en liet Martin z'n wijsvinger zien. Het topje was afgeknakt en hing aan een stukje vel. Hij wou gewoon verder rijden.De EHBO-doos gaat open, vinger op z'n plek geduwd, verband en pleisters op de grote wonden en na wat een minuut of 5 geduurd moet hebben stonden er meer mensen om ons heen. Hij werd met spoed afgevoerd achter op z'n eigen brommer naar een plaatselijk EHBO-postje. Hopelijk gaat het de stakker allemaal goed.

Een beetje nashakendde pont op.Een gouden greep, behalve de prijs waren we een stuk sneller de wal op. Met de voetpontweejes hadden de tassen er af gemoeten en moest je een steile wal van 30 mtr omhoog klimmen.

Het is druk op het eiland en als we het plaatsje Muang Khong infietsen zien we waarom. Eris een enorm feest aan de gang. Grote kermis met marktstalletjes, muziek, eten, ballonnen etc. De politie verspert de weg, me mogen niet verder met de fiets. Even doorzeuren en toch verder lopend langs de vele guesthouses. Alles zit vol ! Er zijn drakenbotenraces aan de gang die hier ieder jaar worden gehouden. Mannen van diverse eilanden en dorpen strijden tegen elkaar in enorme prauwen. Alles is hier volgeboekt. Gelukkig vonden we een hotel aan de Mekong, poepiechique wat we niet meer gewend waren. Voor één nacht was er nog plek. We betaalden € 32,-- voor een nacht. We zijn gewend tussen de € 3,-- en hooguit € 8,-- te betalen voor een overnachting. En dan zoeken we niet eens de allergoedkoopste uit.

Wel even genieten van de luxe badkamer en we gaan fris en schoon de kermis op. Een onverwachte ontmoeting met Felix en Nicolai, de Fransman en Fin. Ze proberen hun fietsen hier te slijten waarna ze bus naar Bangkok pakken. We eten samen een soort oliebollen, drinken een biertje en gaan met z'n allen naarde Kickboxwedstrijden kijken. Het is een hele gezellige drukte geheel bedoeld voor de locale bevolking. Er zijn hier zat toeristen, je ziet ze amper in de menigte terug. Bij het kickboxen waren we de enige blanken.