Savannaket - Pakxong - 85 km.

Het guesthouse was toch niet zo rustig als we dachten. De buurt leek rustig maar er kwamen tot diep in de nacht nog tuctucs met gasten, honden die blaften en harde muziek in de buurt. Als je uitgerust bent slaap je toch al wat lichter. We hebben op advies van de bewaker de fietsen maar op de kleine kamer gezet, die stonden veilig.

Met dag en dauw door het stadje op zoek naar bananen en brood, pinautomaat waarna we onze tocht richting het zuiden vervolgen. Niet over de grote weg maar opnieuw langs een alternatief paralel aan de Mekong. Dit keer wel alles onverhard en we peddelen rustig door mooie kleine dorpjes over de rode gravelweg. Het is werkelijkprachtig en Laos op zijn best.Zeer vriendelijke mensen, een mooie route door zeer schone dorpjes.

Veel woningen worden nog traditioneel gebouwd als paalwoningen. Onder het huis staat het vee en zoekt men de verkoeling op. Het huis is gevrijwaard van ongedierte (ratten, slangen etc). Het is al snel heel warm, we meten 30 graden om 11.00 uur s'ochtends. De hemel is strak blauw en voor het eerst blijft dit vandaag ook zo. Het regenseizoen is hier 3-4 weken gestopt. Alles is nu al kurkdroog. We smeren ons goed in tegen verbranding.

Ditt gebeid is zeer dunbevolkt en er is nagenoeg geen verkeer op de weg. Overbodig te melden dat hier geen toeristen komen. Op een bananenstop komt er mannetje uit de bush, hij spreekt engels, wat je niet echt vaak tegenkomt hier. De meesten beperken zich tot 'hallo'. Hij heet Sutan, 49 jaar oud en heeft hier wat land. Vrouw 1 jaar geleden overleden en hij heeft de zorg voor zijn 2 kinderen, 11 en 14 jaar oud. Hij accepteert dankbaar een van onze bananen. We babbelen een tijdje met hem. Hij nodigde ons zelfs uit te komen eten bij hem thuis. Het was nog even te vroeg en we voelen ons snel bezwaard bij deze arme mensen. Sutan liep met een mandje waar een padje in zat. Hij liep ze te zoeken in de rijstvelden. 'Kom je vaak slangen tegen ?' ' Not many, but me very scared'. Regelmatig zag ie cobra's en ander gespuis kronkelen. Hij was er als de dood voor en maakte zich altijd uit de voeten.

Ook vertelde hij veel over de enorme bombardementen die de Amerikanen hier 40 jaar geleden hebben uitgevoerd. ook in dit gebied zijn grote stukken waar je nog niet mag lopen of verbouwen omdat er nog veel niet ontploft wapentuig ligt. Waar zijn die Amerikanen om het op te ruimen ?

Het blijft een mooie route die eindigt op een kuilig rul zandpad. De laatste 15 km zijn dus wat zwaarder. Pakxong is een gat waar wel een aantal guesthouses te vinden zijn. De eerste was viezig en bedompt, en dat voor 4,5 euro per nacht. Nog geen kilometer verder zitten we in een mooi bungalowtje voor geen 2,50 euro meer, inclusief warmwater en airco. Luxe alom dus.

Met toeval deze internet gelegenheid gevonden. Tijdens ons late middagmaal zagen we een PC staan. Mochten we even gebruiken, mooi toch ?