Thakhek - Savannaket - 122 km.

We hebben voor de verandering weer eens noedelsoep als ontbijt. Dit in een van de eettentjes die al heel vroeg open zijn in Thakhek. Het is een goede bodem voor een stukje fietsen. s'Morgens is het nog lekker koel, we hebben onze shirts met korte mouwtjes aan. Niet over de 'main-road' maaronze tocht gaat over een rustige landelijke weg langs de Mekong. Gelukkig is alles goed verhard. De weg wordt alleen gebruikt voor lokaal verkeer, er zijn hier geen toeristen te vinden. Zoals eerder vermeld is het hier relaxed fietsen.De Laotianen hebben een hele leuke groet : Sabaidee. Spreek uit Sabaidie. Ze verlengen de groet door het te rekken naar Sabaideeeeeeeh. Dit alles met een vette glimlach en vaak ook met samengevouwen handen tegen de borstkas. We groeten veel terug.

Het is heel rustig op de mooie weg. Door kleine dorpjes met paalwoningen, langs rijstvelden, koeien, buffels, varkens, weilandjes en veel suikerriet en bananenbomen. Soms dicht tegen de Mekong aan, dan weer een stukje landinwaarts.

Ongeveer 15 km. van de gehele route vandaag is onverhard maar goed te befietsen. We haalden ook hier makkelijk de 20 km/uur. De streek is hier beduidend welvarender dan in het Noorden. Er zijn luxe artikelen te koop, soms mooiere huizen, brommertjes en auto's.

Tijdens onze dagelijkse cola-stop wordt er voor onze neus een eend geslacht. We zaten op een meter afstand aan onze cola te lurken toen er een mannetje met een grote eend binnen kwam. De kokkin, annex kapster, die ook nog eens in keurige moderne kleding liep, haalde een gevaarlijk ogend mes te voorschijn. Ze begon de eend eerst te plukken op z'n borst. Hij leefde gewoon nog, een beetje vreemd. Toen ging het mes er in, in plaats van z'n hals door te snijden sneden ze het arme beest ergens in de borst om bloed af te tappen. Er kwam een bakje vol uit. Wat er allemaal mee gebeurde verder is onsontgaan. Onze magen zijn nog niet zo heel sterk op dit moment, we zijn verder gereden. Marianne Thieme kan zich hier in ieder geval nog helemaal uitleven.

De laatste kilometers gaan niet vanzelf. Na een rustdag moet je er weer helemaal inkomen. Savannaket is de derde stad van Laos. Het oogt als een groot dorp. Ook hier weer de koloniale huizen en kleine gezellige straatjes. We vinden een leuk Guesthouse net buiten het centrum, eten en drinken wat op een boot op de Mekong en genieten van de mooie zonsondergang.