Nakai - Thakhek - 83 km.

We nuttigen het ontbijt bij onze Belgische vriend. Onderweg naar het restaurant zien we eerste bedelende monniken lopen. De Belgis een Wallonier, dus de communicatie verloopt in het Engels. Gelukkig kunnen we nog wat dollars bij hem wisselen. Tot op heden is er geen pinmogelijkheid geweest. De meegenomen dollars bieden uitkomst. Volgens de Belg zijn ze op het te volgen traject volop met de weg bezig en op een aantal kleine stukjes na, bijna gereed. Goed te horen dus. We dalen vanuit Nakai gelijk steil de berg af. Soms meer dan 12%. Het is verhard, soms beton, soms asfalt.Een verademing vergeleken met gisteren.

Het is moeilijk te geloven dat de gehele weg tot aan Thakhek zo goed isen ook nog eens vlak blijft lopen. We zien niets anders dan enorme bergen om ons heen. De route blijft door de dalen lopen en is geheel horizontaal.

Een aantal dagen toch de goden verzocht of was het de Belg ? Jeanet trekt aan de noodrem om met een draf de bosjes in te duiken. Het toiletpapier kon nog net op tijd uit de tas worden getrokken. Ook Martin heeft last van kramp.

Een colastop is altijd goed voor de darmen. Hoeveel kost dat ? Vaak laten de verkoopsters het briefje zien wat ze van je willen hebben. Deze niet. Ze nam de portemonnee over en zocht het geld er uit wat benodigd was voor de cola. Wederzijds vertrouwen is iets heel moois.

Om 11.15 uur checken we al in bij het best voorgeschreven Guesthouse in Thakhek. Er zitten hier meer silverbelly's. Ook de drie jongens die we gisteren op hun scootertje zagen zitten hier. Het is nog vroeg maar we drinken er toch maar een biertje op. Ze zetten hier in Laos het bier weer in de koelkast zoals normale mensen dat doen. De zon schijnt en we meten 33 graden in de schaduw.

De vieze niet synthetische kleren gaan naar de wasservice, de fietskleren doen we zelf en hangen te druppelen in de badkamer. Als wij ergens arriveren verandert onze kamer gelijk in een wasserette in combinatie met een fietswerkplaats.

We kunnen weer pinnen enwandelen op ons gemak naar de Mekong river. Het is een pittig stukje lopen. De rivier is hier al heel breed. Aan de overzijde ligt Thailand. Je ziet grote hoge moderne gebouwenen tempels. Iets wat je aan deze kant niet ziet.Een biertje met gebakken sprinkhanen op het terras aan de rivier. Ook Jeanet eet sprinkhanen !! Ze zijn echt heel lekker.

Ook is er weer internet en we werken een aantal dagen op ons weblog bij. Alleen maar goede berichten uit Nederland behoudens het feit dat onze kapster er mee stopt. We zijn over de eerste schok heen want we hebben besloten om helemaal niet meer naar de kapper te gaan. De backpackers hier lopen ook allemaal met ongewassen rastahaar en ongeschoren gezichten. Het staat heel cool en je hoort er dan natuurlijk ook helemaal bij.

We vinden een geweldig restaurant met Laotiaanse hotpots. Dit is een soort kruising tussen barbequen, fonduen en steengrillen. We schransen onze buiken weer vol. Terug naar het guesthouse moeten we lopen. Er is opeens geen tuctuc meer te vinden. Na 20 minuten moet Martin met samengeknepen billen een karaokebar in rennen. De darmen zijn nog niet tot rust gekomen.

Het is nog steeds heel leuk te zien hoeveel belangstelling er is voor onze weblog. Ook de reacties blijven zeer vermakelijk om te lezen. Koen, wat zal je in een diep gat vallen als we weer terug zijn. De juiste inzending op onze prijsvraag is helaas nog niet gegeven. Er waren een aantal zeer goede pogingen, alhoewel we die van Dick niet geheel serieus konden nemen. Wat moet jij nu met koriander Dick ? Dat lust je niet eens.