Lak Xao - Nakai - 79 km.

We kunnen ontbijten in ons guesthouse. Het is al lekker warm buiten. Lak Xao is niet veel meer dan een driesprong met een grote markt en wat huizen. De straat is heel breed als een soort avenue, geheel vlaken nodigt ons uit richting het Zuiden te fietsen. Na een paar honderd meter veranderd het wegdek in kapot gereden asfaltbrokken, kuilen en scherpe stenen. Alleen de restanten asfalt steken als hardnekkige punten boven het 'wegdek'. Het wordt smaller en de eerste bergen beginnen zich aan te dienen. Het is loeizwaar. Hetis zo slecht dat dit niet alleen een beproeving voor ons zelf is maar ook voor onze fietsen.

We twijfelen steeds meer of we wel op de goede weg zitten. Dit zijn hoofdwegen die het land verbinden. Laos is een zeer arm land en behoort samen met Cambodja en Birma (Myanmar) tot de armste van Azie. Geen wonder dus dat de wegen niet allemaal even goed zijn onderhouden. Meer dan tien keer vragen we of we op de goede weg zitten. Het is een dunbevolkte streek, je komt hier weinig mensen tegen. Een aantal vrachtwagens met enorme boomstammen tropisch hout passeren ons regelmatig. Het vragen naar de weg is niet anders dan ' Nakai, Nakai ? ' roepen en dan wijzen naar de richting die we fietsen. Ze zeggen allemaal ja. Als we 'Suikerspin' of 'Fietsenstalling' roepen zeggen ze ook ja. Het is niet echt een betrouwbare graadmeter.

De klimmetjes worden steiler en de weg nog slechter. Jeanet geeft er even de brui aan. Dit is gekkenwerk, straks gaan de fietsen er ook nog aan.Dat de banden (Schwalbe Marathon) het houden is een wonder. In een korte afdaling die volgde na een lange klim laat Martin even de remmen los. Veel te hard over de losse keien. In een klap zat er geen lucht meer in de achterband. Twee scheuren in zowel de binnen- alsde buitenband. Gelukkig (toeval?) precies in een heel klein dorpje met vier huizen. De mensen zijn hier diep gelovig en het was maar goed dat ze de harde oerhollandse vloeken niet konden verstaan. De tweede beproeving; geduld.

Laotianen zijn relaxde mensen. Ze dringen zich niet op en je duld ze al snel in je buurt. Twee jongens bieden hun hulp aan. Laat maar gaan, ze snappen toch niets van die moderne westerse plakmiddelen. Foute redenering. Ze hadden er meer kaas van gegeten dan Martin en met hun handige hulp was de klus met een half uurtje geklaard. Wondergaas om de buitenband te verstevigen bood redding. De reservebanden kunnen in de tas blijven. Kleine note : Dit was Martin zijn eerste lekke band sinds 9 jaar ! Wel een stomme, eigen schuld.

We zijn vier uur onderweg en hebben nog geen 20 kilometer afgelegd. Dit gaat niet goed. De eerste overnachtingsmogelijkheid is nog 60 kilometer fietsen! We ontmoeten drie toeristen op gehuurde brommertjes. Het zijn jonge engels sprekende gasten. Eentje is helemaal kapot. Waarschijnlijk zijn z'n ballen in z'n keel geslagen. Ze gaan in tegengestelde richting en hebben nog wat voor de boeg. We vragen wat ons te wachten stond. Het antwoord was niet wat we wilden horen. Hell over there !

Dit bleek gelukkig enigzins mee te vallen. We hadden het hoogste punt bereikt en daalden veel af. In een grote vallei zijn ze bezig een dam te bouwen. De vallei loopt langzaam vol met water. Hierdoor is de weg gedeeltelijk verplaatst en NIEUW. Weliswaar zonder asfaltlaag maar het is een verademing. We komen zelfs boven de 15 km/uur.

Nakai is een dorpje boven op eenplateauvan 500-600 mtr hoogte. Ook de klim ging dankzij de nieuwe weg geleidelijk. We arriveren om 16.00 uur in het dorpje. Door het plaatsje fietsend zien we een leuk ogend restaurantje. Het guesthouse is niet meer dan wat stenen barakken waar kamers in zijn gemaakt. Er slapen ook veel damwerkers. De douche is koud en de witte handdoeken rood van het stofals we ons afdrogen. We voelen ons weer schoon en gaan in ons beste pak naar het restaurantje. Het is een gezellig tentje en bij binnenkomst viel Martin's oog onmiddelijk op een bekend flesje boven op de bar. Een Duvel ! Er stonden meer belgische biertjes, ook in de koelkast. De gastvrouw vertelde dat ze is getrouwd met een Belg. Dat verklaard alles. Een duvel gedronken (het is Donderdagavond) en veel te veel gegeten. Het is ook zo lekker allemaal. Niet alleen de maaltijd, ook de rekening was een beetje gepeperd.

Het was een zeer zware dag, vol beproevingen, we hebben een voldaan gevoel. De informatie voor morgen is ook niet al te best, we bereiden ons geestelijk voor.