Het is een heerlijk hotel waar we deze nacht hebben doorgebracht.Niet ver van de drukke highway 1Amaar zeer rustig. Lekker doorgeslapen. Het ritme van de Vietnamesen is net als die van ons thuis. Vroeg op, 12.30 uur lunch en 18.00 uur avondeten. Het zijn ook geen nachtbrakers, om een uur of 23.00 is het rustig.

Voor degenen die ooit van plan zijn om Vietnam een bezoek aan te doen is dit zeker een gouden tip. Niet alleen het hotel maar zeker de omgeving en de vele excursies die je hier kan doen zijn zeer de moeite waard. De eigenaar adviseerde ons gisteren een 4-daagse trip te doen naar een nabijgelegen nationaal natuurpark. Mooier dan Sapa! We hebben de foto's gezien, die logen er niet om. We hebben (of nemen) daar niet de tijd voor.

Het gebiedwestelijk vanNinh Binh laat zich het beste verkennen per fiets. Wat wil nu het toeval en wat moet je anders op een rustdag? We hebben vandaag een van de allermooiste tochten gemaakt tot op heden. Ninh binh is zoals vele plaatsen een lintbebouwing langs een drukke doorgaande weg. Je bent er met 10 minuten doorheen waarna je gelijk in de natuur beland. Een prachtige route weer dwars door het karstgebergte en kleine dorpjes. We schieten weer veel plaatjes. Na een half uurtje fietsen belanden we bij een steile berg waar een trap leid naar een tempeltje met een Boeddha beeld. We zijn er helemaal alleen en beklimmen langzaam de steile trap. Met fietsen gebruik je heel andere spieren. En dat voel je. Het zwaarste van een lange fietsdag is het sjouwen met de fietstassen 4 verdiepingen naar boven. Het uitzicht bij het Boeddhabeeld is prachtig. We zien een stukje van de 'bootjesroute' die we later gaan doen. Terug beneden ontdekken we nog een lange grot onder de berg door. Je beland in de naast liggende vallei. Het is hier ooit drukker geweest. Een vervallen parkje met een oud vervallen waterpoppentheater.

De fietstocht vervolgd door wat dorpjes naar een wat meer op toeristen ingestelde plek, de 'Tam Coc caves' . Op een groot busparkeerterrein kopen we een kaartje voor een boottochtje. Met de fiets kunnen 100 mtr door richting het haventje. Onderweg veel restaurantjes met dito eigenaressen die ons aanspreken om te komen eten. Een bied aan de fietsen te stallen. Heel slim want in de haven is geen stalling. We zijn hier absoluut niet bezorgd dat de fietsen zullen worden gejat maar meer bezorgd om de vele handjes die graag aan je fiets willen zitten. Het afstellen van versnellingen en remmen is niet het leukste karweitje.

We worden naar een van de duizend roeiboten geleid. De meeste worden door vrouwen bediend. Wij hebben een leuke spontane redelijk frans sprekende roeier. Met zijn Vietcong helmpje op verteld hij het een en ander over de schitterende omgeving.

De tocht gaat met een riviertje mee langs de steile rotswanden, rijstvelden en door een aantal heel lage donkere grotten die door het water zijn uitgesleten. De eerste grot is 127 meter lang. We zien weer heelveel ijsvogeltjes, soms hele grote. Dit gebied wordt ook wel het ' Halong Bay in land' genoemd. Het is minstens zo mooi als de zeevariant. We treffen het ook door de zeer weinige toeristen die hier aanwezig zijn. Veel komen uit eigen land door de vrije zondag. We worden vaak op de kiek genomen.

Bootjes zijn hier het enige vervoermiddel voor de plaatselijke bewoners. De valleien waarin je komt door de toegang van de grotten zijn geheel afgesloten van de buitenwereld. We zien veel vissertjes die in het water lopen en met hun netten over de bodem schrapen om een soort kleine garnaaltjes te vangen. Ze hebben hier een hele bijzondere manier van roeien, namelijk met hun voeten.

Op de roeitocht terug naar de haven probeert de bootsman ons wat handwerk te verkopen. In de reisgids hadden we al gelezen dat de verkoopsters zeer aggressief kunnen worden als je niets bij hun koopt. In Azie bereik je het meest als je blijft (glim)lachen. Beleefd blijven dus. Het handwerk wat hij aanbood was zo spuuglelijk dat het lachen niet echt moeilijk was. We hebben altijd als goed excuus dat we met de fiets zijn, dus weinig bagage ruimte hebben.

Terug in de haven hebben we geluncht bijonze 'fietsparkeerplaats'. Er zaten veel Vietnamese werkmannen te eten. Na afloop wouden ze graag nog even de handen met ons schudden. Konden we weer naar het toilet om ze te wassen.

Terug langs het Boeddhabeeld vervolgde ons fietstocht over een heel smal paadje wat kronkelendtussen het gebergte door liep. Het eindigde bij de ruines van de oude hoofdstad van Vietnam. Het is diverse malen geheel met de grond gelijk gemaakt en volgens de reisgidsen niet echt de moeite waard. Op de terugweg naar het hotel fietsen we op goed geluk door de leuke kleine straatjes van Ninh Binh. Volgens de reisgidsen een niet veelzeggende plaats maar wij hebben het minder meegemaakt.

De fietsen krijgen wat aandacht, morgen zakken we verder naar het zuiden. Tot op heden hebben we veel gebruik gemaakt van routes die we in Nederland hebben aangeschaft. dit hebben we vaker gedaan in Zuid-oost Azie en Indonesie. Tot Thailand gaan we op de kaart en ons kompas verder.

Met de eigenaar van het hotel hebben we een leuk alternatief op de drukke 1A gevonden; de oude Ho Chi Minh road naar het zuiden.