Wat een rust hier s'nachts en wat een lekker bed. Er zijn in Hanoi niet heel veel bezienswaardigheden die echt de moeite waard zijn. De buurt waar we gisteren waren, de stad zelf uiteraard met haar mooie gebouwen en parken en het mausoleum van Ho Chi Min.

Ho Chi Min is de 'vader des vaderlands' en de grondlegger van het huidige Vietnam. Als aanvoerder heeft hij eerst de koloniale overheerser Frankrijk het land uitgekinkeld. Toen de Amerikanen weer een stukje communistisch gebied zagen ontstaanmoest ie weer aan de bak. Hij was de architect achter de Vietnam oorlog.

Het is daarom zeer terecht dat de Vietnamezen hem eren als hun grote held. Overal zie je zijn potret, zelfs in woonkamers, tempels, hotels etcetc.

Ho zijn grote droom was een verenigd Vietnam. Dat kwam pas een aantal jaar na zijn dood tot stand. Zuid, midden en Noord werden herenigd. Zijn laatste wens was omzijn uit te strooien gedeeltelijk boven elk van deze regio's. Het liep anders. Nog tijdens zijn leven is een delegatie in het diepste geheim naar Moskou te gaan om te ontdekken hoe de russen Lenin hadden gebalsemd en opgebaard. Ho ontging hetzelfde lot. Hij ligt in een glazen kist in een donker Mausoleum midden in Hanoi. Enorme grote pleinen en regeringsgebouwen er omheen.

We kregen het advies vroeg heen te gaan. Op de fiets natuurlijk. Strenge militairen wijzen ons in een richting ver van het mausoleum. We komen in een lange rij. Er zitten niet veel toeristen tussen. We staan tussen wat oudere vrouwtjes die niet van de stad komen. Ze zijn op hun paasbest gekleed en giegelen nerveus. Een grote dag voor ze. Uiterst gedisciplineerd gaan we 2 aan 2 in pas richting het mausoleum. Soms stoppen, dan een securitycheck en weer verder marcheren. Vlak voor het mausoleum staan er veel militairen in mooie witte pakken. Ze staan strak in de houding en commanderen de laatste instructies. Niet praten, armen strak langs je lichaam, hoed af, etc. Dit gaat door tot vlak voor de kist. Daar lag hij dan. In 20 seconden ben je weer buiten. Dat was 'm dan.

We kopen een nieuwe camera voor Jeanet bij de Mediamarkt. Ik ben toch niet gek! De middag spenderen we weer in de ambachtenbuurt. Nu wat meer in de kleinste steegjes. Het leeft en bruist van jewelste, karper spartelend over straat, schildpad slachten, padden villen, vissen schoonmaken, lassen, bakken en braden. Het is Azie op z'n best.

De sfeer is bovendien heel aangenaam. Zwoel, zacht en gemoedelijk. Toch een echte big city. Geen straf om hier een half jaartje voor je werk te moetsen zitten.

We hebben weleens over het verkeer geschreven, dit is een ander fenomeen. Stel je een straat voor 4 baans zonder middenberm. Kijk naar links en je ziet 30 lichtjes per seconde op je af stuiven. Naar rechts hetzelfde. Als je op de Europese manier wilt oversteken (wachten tot het veilig is) kan je beter naar huis bellen dat je vakantie wat langer gaat duren. Je komt er nooit. Het is een beetje eng in het begin maar je moet er gewoon in gaan lopen. Niet snel maar langzaam met de stroom mee bewegen. Het verkeer rekent hier op en houdt rekening met je. Het is net een soort ritssluiting.

We zijn weer aangesterkt en we gaan weer op pad morgen !

PS : Het verhaal van gisteren is aangevuld