Pho Rang - Lang Dat - 93 km.

Heel slecht geslapen. We hadden een hotel met een open grote wenteltrap naar boven toe. Beneden alles hard en betegeld. De televisie kent hier maar een volumestand; knalhard. Ging op een gegeven moment wel uit. Dan wordt het tijd voor de honden. De hele nacht geblaf beneden en buiten. Slaap je niet, rust je toch.

Met dag en dauw op, terugfietsen naar restaurantje. Er zit helemaal niemand dus even rustig ontbijten. We zitten nog geen minuut of er stopt een grote 4-wheel drive. 6 mannen in grijze (ambtenaren)pakjes er uit. Een loopt naar de afstandbediening en zet de TV aan op hetzelfde volume als eerder omschreven. Werkelijk oorverdovende Vietnamese idols. Als we thuis de TV zo hard zetten komen de overburen klagen.

De ochtendmist is lekker koel, de spieren draaien warm. We zien weer heel veel. s'Morgens venten ze veel met vlees. Brommers met een plank achterop met brokken vlees. Het is dan nog koel anders zou het onhygienisch zijn.

De route van vandaag is schitterend. Als een kronkelende slang loopt de weg door het landschap, klimmend en dalend door een dunbevolkte streek. We zien veel bamboe huizen met palmbladeren daken. Veel theeplantages, hoge heuvels, rijstvelden, buffels etc. Elk huisje heeft hier wel een hond. Ze zijn gelukkig allemaal erg lief. Dat is logisch, anders belanden ze op de barbeque. (echt waar!!). Een heerlijke fietsdag vandaag.

Toen we door een heel klein gehuchtje gingen passeerden we een huisje waar harde gezellige muziek opstond. Martin ging dansen op de fiets, iets wat voor de plaatselijke vrouwen natuurlijk onweerstaanbaar is. Een van de vrouwen bij het bewuste huis wees naar een zak vol baquettes, iets wat de fransen hebben nagelaten. Daar hebben we wel trek in.

Het waren leuke vrouwen die veel van ons wilden weten. Geen woord Engels, alles met handen en voeten. Er liepen jonge katjes waar we een foto van maakten. Ik ook op de foto. En ik ook. Het belandde in een ballorige stemming. Hoedjes op, Martin op het hakblok etc. De foto's spreken voor zich. Op den duur mee naar binnen. Daar zat manlief te karaoken in z'n eentje op de bank. Martin moest ook en even later schalmde zijn mooie stem door het hele dorp. We hebben enorm gelachen, het werd van kwaad tot erger. Er was geen druppel alcohol in het spel.

Na 93 km gefietst te hebben belandden we rond 13.30 uur in een enorm groot mooi hotel. Lekker rustig. We zijn echt de hele dag of nu fietsen, lopen of stilstaan een enorme attractie. Straks nog even Sint Maarten lopen. Kijken hoe ze dan reageren.