Sapa - Pho Rang - 114 km.

We zijn heel vroeg op door een vreemde doedelzakmuziek met trommels. Er is een optocht of zo iets aan de gang. Het is zo vroeg dat we nog opgesloten zitten in ons hotel. De bewaking slaapt in de eetzaal. Alles leeft s'morgens al in het stadje. Het is zeer helder weer en we verlaten het stadjein een schitterende decormethoge bergen om ons heen. Jessica is al aan het lopen naar de top van de hoogste berg van Vietnam. De Fansipan met een hoogte van 3143 mtr. Zet 'm op Jessica !

De afdaling is heerlijk. Helmpjes op en ruim 30 km. zoeven we langs de mooie vergezichten naar beneden. Goed oppassen met losse steentjes of hopen zand op de weg. Een beetje suf om je heen kijken is er niet bij. De wegen zijn zeer goed maar somszittener kuilen in het asfalt die onze reis een heel andere wending kunnen geven.

We zijn weer terug in het drukke grensstadje Lao Cai. Door het drukke verkeer bewegen we ons richting de rode rivier. De brug over om vervolgens weg nr. 70 op te pakken richting het oosten. Het is een totaal ander landschap dan we de laatse week gewend zijn. De Vietnamezen zijn ook veel netter en gaan op het oog ook veel beter met het milieu om. We zien geen open vuilstort meer en de plaatsjes zijn schoon en net. We fietsendoor mooie natuur en zien veel theeplantages. Het landschap is heuvelachtig met veel steile pieken en soms hoge bergen. Het is weer te heiig (hoe schrijf je dat?) voor natuurfoto's. We nemen er maar een paar.Een brommertje met twee hele grote geslachte varkensachterop maakt indruk.

Pho Rang is een klein plaatsje, gedeeltelijk geasfalteerd en een leuke overdekte markt. Ze verkopen er enorme levende graskarpers. Wil je d'r ook een? Tuurlijk.

Langs de hoofdstraat zijn ze alle bomen aan het snoeien. Jammer dat ze de stroomdraden meenamen. Internetten met handicaps.

We zagen vandaag een andere malloot ! ( iemand met een blank gelaat, eenfiets en tassen)

Het geschreeuw langs de kant van de weg is losgebarsten. De chinesen lieten ons met rust. Hier leren ze hun kinderen om als halve garen heel hard HALLO te roepen als er iemand met een andere huidskleur langskomt. Na 500 keer op een dagis dat niet altijd even leuk.