Sapa is een plaats waar je je makkelijk een paar dagen kan vermaken. Er is hier heel veel te doen. Gelegen tussen de mooie hoge bergen in combinatie met de vele bevolkingsgroepen zijn er hier veel excursies. Tijdens het ontbijt werd er in ons hotel zo'n excursie aangeboden. Tussen twee slokken thee zeiden we hier gelijk ja op. Een wandeling langs drie dorpen in een dal verderop langs drie verschillende bergstammen.

9.30 vertrek. Op z'n Hollands zaten we om 9.25 uur keurig te wachten. Normaal gesproken zijn we heel scherp op oplichters of ander gespuis. Op het terras van ons hotel kwam onze gids (dachten we) bij onze tafel staan. 20 Dollar. Dat klopte aardig. Hij gaf heel wat Vietnamese Dong terug en zei bye bye. Z'n Engels was heel slecht en we baalden al een beetje dat dat onze gids moest worden. Gelijk navragen. Bleek 'm dus ook niet te zijn. Jeanet vloog de straat uit en had 'm al 'm bij z'n kladden. Geld terug en ophoepelen. Bleek een geldwisselaartje te zijn. Je moet hier scherp zijn. Zo scherp als een mes, mes, mes.

Onze gids was een 18-jarig meisje in klederdracht behorend bij een van de bergstammen. Er zitten hier zo'n stuk of dertig van die stammen met ieder hun eigen klederdracht, gebruiken en dialect. Tussen het ene dorp 5 km. verderop en het andere kunnen ze elkaar helemaal niet verstaan,.

We vertrekken met totaal 9 personen en ons kleine gidsje. Ze zijn allemaal heel erg klein dat je soms verdwaald voelt in een Tolkien film. Sommige vrouwtjes hebben zelfs puntmutsen op! Voor de bijverdiensten wemelt het hier van de vrouwen die iedere dag de gehele dag toeristen lastig lopen te vallen. Will you buy from meeeeeee? Beleefd blijven lachen. Lopend naar ons busje zit er een hele horde achter ons aan. Ze claimen je want een van de vrouwen (53 jaar)vroeg waar we heen gingen. Na een half uur bussen stond ze bij het welkomstcomitee met nog meer vrouwen met handwerk. Ben je komen rennen ofzo? No motorbike lachte ze.

We hebben een uur of 5 gelopen door een vallei met drie verschillende dorpen. Heel indrukwekkend. Helaas waren we niet de enige toeristen. Meerdere groepen met dito gids. Gelukkig is het geen hoogseizoen. Het is wel heel indrukwekkend en dankzij het zeer goede Engels van Xsi, onze gids, komen we heel veel aan de weet van hun cultuur. Ieder dorp heeft zo zijn eigen sjamaan en medicijnman of vrouw. Er wonen zo'n 3000 mensen in de vallei.

We lopen over smalle steile gladde kleipaadjes langs rijstvelden, door bamboebossen en de dorpjes. Het is onvoorstelbaar hoe behendig zij zich bewegen over deze 'paadjes'. Vele lopen ook nog eens met een zuigeling op hun rug en op plastic slippertjes.

Jeanet haar fotostoestle begeeft het compleet onderweg. Oververhit na het schieten van 300 foto's per uur (grapje). Waarschijnlijk total los.

We spreken ook nog een aantal ander toeristen onderweg. Sommige wat langer in Vietnam. Het is noodweer halverwege Vietnam. Straten staan blank. Ook Cambodja staat blank. Geen goede berichten, het noorden is nu heel goed, hopelijk nemen we dit mee op onze tocht zuidwaarts.

In onze groep begaf zich nog een Nederlandse, Jessica. Na anderhalve week geen Nederlands meer te hebben gesproken dan met elkaar was dit heel erg leuk. Er was een gezellige klik. Dit hebben we s'avonds nog zeer gezellig voortgezet met een vis hotpot in Sapa.

Een hotpot is een stomende fonduepan met bouillon en groente, vuur er onder en dan vis, groente of voor de carnivoor vlees. We zijn hier goed mee bekend. Desondanksbleef de serveerster ercontinue bij staan om ons te bedienen. Ze was erg opgewonden want ze wou graag Engels leren. Het enige wat ze geleerd heeft is luisteren naar drie kakelende en lachende hollanders. Het was heel gezellig. (Jessica, je vader gaat aan de visfondue !! en we mailen)

De stroom viel in het hele plaatsje uit.