Huang Chao Ba - Xin Jie : 0 km.
Van ons hotel naar het dorpsplein is het 100 mtr. We zijn vol bepakt en willen net aan de noedelsoep
beginnen bij Opa. Een buschauffeur spreekt ons aan : Bus ? We zeggen No en maken hem duidelijk dat we willen fietsen. Onmogelijk maakt hij duidelijk met gebarentaal dat er van de oude weg niet veel
meer heel is, zelfs geheel verdwenen. We hadden zoiets al gelezen maar gehoopt dat dit traject van de snelweg klaar zou zijn. De onderhandeling loopt stroef, hij houdt vast aan zijn prijs. Hoelang
doe je er dan over ? 3 uur antwoordt hij. Dan is het goed, vanaf Xin Jie fietsen we dan weer verder. Na 15 minuten rijden zijn we er al achter dat dit echt niet te fietsen was geweest. Alles ligt
op de schop. De chauffeur van ons minibusje is een driftig baasje. Hij rijdt dwars door het bouwverkeer heen. Kranen, shovels, alles moet wijken voor hem. Ook heeft hij contact met bouwpersoneel om
op de hoogte te blijven van de laatste afzettingen. Ons Chinees is niet heel erg goed maar we hoorden het volgende : Chauffeur : ' met Lee, wat? dat kan niet! hoelang gaat dat duren! Dan met heel
veel gebrul: Zijn jullie gek geworden? Zeg dat ze moeten stoppen! Ik heb belangrijke passagiers bij me! Ik kom er nu aan! Aan de kant! tuut tuut, en jij ook met die shovel! Hij scheurt overal
langs,neemt omwegen, vloekt en gaat weer terug. Op gegeven moment zaten we helemaal op de hoogte van de rivier bij een stuwdam in aanleg. We gingen zo het bouwterrein op en reden door de tunnel
waar de turbine in moet komen. Ongelovelijk, hier kan echt alles. Op zeker moment ging het ook voor onze Lee fout. De vlaggetjes in combinatie met een strenge uitvoerder gingen niet aan de kant.
Toch een stukje doorrijden natuurlijk tot we de enorme brokken stenen 200 mtr voor ons naar beneden zagen komen. Toch maar wachten Lee. Dit keer meer dan twee uur op een en dezelfde plek.
We stonden midden tussen de wegarbeiders. Alles met de hand! Stenen beitelen zonder bril,
handschoenen, veiligheidsschoenen. Specie maken deden de vrouwen met een schep. Betonmolens zag je niet. Taferelen die we sinds de romeinse tijd niet meer in Europa hebben gezien. We hebben de
uitvoerder nog naar zijn VCA-papieren gevraagd en wanneer zijn laatste toolboxmeeting was. Hij keek ons heel vreemd aan.
In een dorpje stapten we over van busje. Lee ging weer terug. Bij aankomst in het plaatsje waar we
verder wilden fietsen liep het verkeer weer moervast. We zijn uitgestapt en zelfs met de fiets kwamen we niet verder. We zien wel steeds meer etnische verschillen in de mensen. Ook de klederdracht
van hoofdzakelijk de vrouwen is zeer divers.
Totaal 7 uur lang gereisd over een afstand van 48 km. !
We blijven hier overnachten.
