8 : 5e Fietsdag : " Stofhappen langs de rode rivier"
06 nov. 2010
🇨🇳
vanuit China
Gejiu - Huang Chao Ba - 68 km.
Het is fris, gisteren was het gewoon koud. Komt waarschijnlijk door de hoogte. We habben al onze
fietskleren aan. Noodlesoep in het steegje en we klimmen de stad verder uit over een soort hele steile ribbeltjestrap. Als we boven de hoge flats uitkijken staat het zweet alweer op ons kop.
We eindigen bij een bergwand met een tunnel waar we met de fiets niet inmogen. De tunnel is twee km.
lang en het is te gevaarlijk het risico te nemen. Bovendien is het verboden en is er controle. We wachten een tijdje voor een goede lift en houden een boerenstelletje aan met een pickupbrommertje.
De beide fietsen passen tussen hun waren in en ook wij proppen ons er tussen. De klep gaat niet meer dicht, dus goed vasthouden. Kicken om zo door die tunnel te scheuren, Ze hadden het goed
begrepen, aan de andere kant van de tunnel willen we er uit.
Nu wachtte ons een echte superafdaling. Maar liefst 32 km. zakken we van 1800 mtr naar 220 mtr boven
zeeniveau. Het is mooi weer, we zoeven naar beneden richting de rode rivier die we komende dagen zullen blijven volgen richting Vietnam.
Beneden bij de rivier wacht ons een verrassing. Een slagboom, einde weg ? Ze laten ons er door en we
fietsen over rode aarde en stenen langs een nieuw aan te leggen snelweg. Het is een puinhoop en al na een paar honderd meter mogen we niet verder. Er hangen feestvlaggetjes boven de weg als
afsluiting. We moeten twee uur wachten tot we door mogen rijden. Het kik steeg inmiddels tot boven de dertig graden ! We zitten een stuk lager en de zon brand vel.
Tussen de wegarbeidertjes wachten we geduldig twee uur. De eerste onthaasting is een feit.
We fietsen verder 33 km, lang over de opgebroken weg. Het is een aanslag op onze fietsen en banden.
Kuilen, stenen, stofhappen ! Het uitzicht op de grote rode rivier is mooi. Dit verzacht de pijn weer een beetje. We hadden onderweg een aantal dorpjes tegen moeten komen waar we water of etenswaar
konden kopen. De meeste zijn met de grond gelijk gemaakt voor de aanleg van de snelweg. Tussen de puinhopen van een van de afgebroken dorpjes zien we in een flits door een deuropening een soort
toonbankje met flessen. Het is een oud vrouwtje die als laatste der mohanikanen het dorpje nog moet verlaten. We tanken ijskoud water bij.
In het dorpje waar we overnachten was het goed zoeken naar het hotel. Naast de kapper, nauwelijks
herkenbaar was de entree. Het was allemaal heel sober met een zeer vieze badkamer. Als je het zo al mag noemen. We maken er gebruik van als ware het een 5-sterren hotel.
Op de stoffige driesprong eten we weer van de straat. We zitten naast opa rond een grote barbeque.
Hij biedt ons van alles aan. We eten ook weer noedelsoep. Heerlijk ! Opa neemt nog een paar halen van zijn bamboo waterpijp, kijkt wat wazig om zich heen en loopt high een stukje over het plein.
Het dorpje is zeer armoedig en smerig.
We slapen er niet minder om.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!